Mechanizmy wsparcia oze w projekcie nowej ustawy
Artykuł oparto o założenia projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii przedstawione w przez Ministerstwo Gospodarki w dniu 29.05.2012r.
Projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii zakłada, że przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej (dalej: przedsiębiorstwo energetyczne), będzie zobowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci w pierwszej kolejności z podmiotem wytwarzającym energię z instalacji oze, pod warunkiem, że realizacja tego przyłączenia będzie:
i. technicznie możliwa,
ii. ekonomicznie uzasadniona, a
iii. żądający zawarcia umowy zaakceptuje warunki przyłączenia (art. 26.2. o oze).
W wypadku braku warunków technicznych przyłączenia instalacji oze przedsiębiorstwo energetyczne proponuje nie dłuższy niż 5 letni termin tego przyłączenia podając przy tym uzasadnienie tego terminu (art.28.4.).
Brak warunków ekonomicznych przyłączenia ma miejsce wtedy, gdy szacowane nakłady konieczne do poniesienia przez przedsiębiorstwo energetyczne, na dokonanie niezbędnej rozbudowy lub modernizacji sieci związanej z danym przyłączeniem oraz innymi wnioskowanymi przyłączeniami w danym węźle lub grupie węzłów, nie zapewniają uzasadnionego zwrotu z kapitału dla przedsiębiorstw energetycznych przedkładających taryfy do zatwierdzenia. Powyższe informacje oraz kalkulację dotyczącą zwrotu z kapitału przedsiębiorstwo energetyczne publikować będzie również niezwłocznie na swojej stronie internetowej (art.26.8).
O braku warunków ekonomicznych przyłączenia, przedsiębiorstwo energetyczne informuje podmiot ubiegający się o przyłączenie jak i Prezesa URE (art.26.7.).
Sprzedawca z urzędu jest zobowiązany do zakupu energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w instalacji oze. Zakup przez sprzedawcę z urzędu energii elektrycznej wytworzonej w instalacji oze przyłączonej do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej oferowanej przez przedsiębiorstwo energetyczne, które uzyskało koncesję na jej wytwarzanie, odbywać się będzie po średniej cenie sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym za rok poprzedni, ogłaszanej przez Prezesa URE do 31 marca każdego roku (art.32.1.). Cena ta podlegać będzie corocznej waloryzacji średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem z roku kalendarzowego poprzedzającego rok, dla którego oblicza się cenę zakupu energii elektrycznej (art.32.3).
Dla porównania zakup energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacjii lub w małej instalacji, oddanej do użytkowania po dniu wejścia w życie ustawy odbywać się będzie po cenach jednostkowych określonych w ustawie (31.1). Obowiązek zakupu energii w stałej cenie przysługuje przez okres 15 lat, liczony od dnia oddania do użytkowania tej instalacji, jednak nie dłużej niż do 31 grudnia 2027 r. (31.7). Cena zakupu będzie podlegać zmniejszeniu rok do roku o 4 % w kolejnych siedmiu okresach rocznych począwszy od 1 stycznia 2014 r. (art.31.2).
Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej z oze są świadectwa pochodzenia („zielone certyfikaty”). Ustawa zakłada, że cena zielonych certyfikatów nie może spaść poniżej 75% wartości opłaty zastępczej. W razie gdyby cena spadła poniżej tego progu i utrzymywała się przez co najmniej 6 miesięcy, Minister Gospodarki zobowiązany będzie zwiększyć wielkość (wskaźnik) udziału energii elektrycznej z oze tak, by cena zielonych certyfikatów wróciła do właściwego poziomu (art. 46).
Świadectwo pochodzenia wraz z określonym na stałym poziomie współczynnikiem korekcyjnym, przysługuje dla instalacji oze oddanych do użytkowania przed dniem wejścia ustawy, przez okres 15 lat, liczony od dnia oddania tej instalacji do użytkowania (art.53.1). Współczynnik określi co 3 lata Minister Gospodarki w drodze rozporządzenia, na okres pięciu lat, biorąc pod uwagę politykę energetyczną państwa oraz informacje zawarte w krajowym planie działania, jak również możliwość uzyskania zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych oraz kosztów eksploatacyjnych z uwzględnieniem ich finansowania w okresie 15 lat (art.54.1).
Pierwsze współczynniki korekcyjne, na lata 2013 -2017 wynoszą:
– dla energii promieniowania słonecznego o zainstalowanej łącznej mocy elektrycznej powyżej 100 kW
– w 2013 r. – 2,85;
– w 2014 r. – 2,85;
– w 2015 r. – 2,70;
– w 2016 r. – 2,55;
– w 2017 r. – 2,40;
– dla energii wiatru na lądzie o zainstalowanej łącznej mocy elektrycznej powyżej 200 kW do 500 kW
– w 2013 r. – 1,20;
– w 2014 r. – 1,20;
– w 2015 r. – 1,175;
– w 2016 r. – 1,15;
– w 2017 r. – 1,125;
– dla energii wiatru na lądzie o zainstalowanej łącznej mocy elektrycznej powyżej 500 kW:
– w 2013 r. – 0,90;
– w 2014 r. – 0,90;
– w 2015 r. – 0,875;
– w 2016 r. – 0,85;
– w 2017 r. – 0,825;
– dla energii wiatru na morzu;
– w 2013 r. – 1,80;
– w 2014 r. – 1,80;
– w 2015 r. – 1,80;
– w 2016 r. – 1,80;
– w 2017 r. – 1,80.
W związku z tym, iż energia z oze jest droższa od konwencjonalnej energii, wymaga nadal dopłat. W przyszłości wzrost cen za CO2, poprawi konkurencyjność ekologicznych elektrowni. Cena energii konwencjonalnej bezsprzecznie będzie rosła. Ustawa wprowadzając mechanizmy reagowania na nadpodaż zielonych certyfikatów, reguluje tym samym problem ewentualnego braku możliwości sprzedaży zielonej energii na rynku. Ponadto istotnym jest, że poziom wsparcia dla obecnie działających farm wiatrowych zostanie utrzymany, a nowe projekty będą mogły liczyć na stałe wsparcie przez okres 15 lat.
Z nowego projektu ustawy wynika, że opłata zastępcza ma nie być waloryzowana wskaźnikiem inflacji (art.42), co prawdopodobnie będzie przekładać się na spadek realnej wartości „kary” za nie umorzenie certyfikatów, a w konsekwencji będzie malało wsparcie dla inwestycji w oze w perspektywie 15 lat. Innego zdania jest MG.