Zmiany wprowadzone USTAWĄ z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Mały Trójpak)

Zmi zgodnie z projektem USTAWY z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Mały Trójpak)

 

Niniejsze opracowanie przedstawia zestawienie zmian zmian wprowadzonych tzw ustawą „Mały Trójpak” istotnych dla producentów energii z odnawialnych źródeł.

 

Treść ustawy Mały Trójpak (wybór) :

e) pkt 20 otrzymuje brzmienie:

20) odnawialne źródło energii – źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania

energię wiatru, promieniowania słonecznego, aerotermalną, geotermalną,

hydrotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię pozyskiwaną

z biomasy, biogazu pochodzącego ze składowisk odpadów, a także

biogazu powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków

albo rozkładu składowanych szczątków roślinnych i zwierzęcych;”,

 

 

 

f) po pkt 20a dodaje się pkt 20b–20g w brzmieniu:

20b) mikroinstalacja – odnawialne źródło energii, o łącznej mocy zainstalowanej

elektrycznej nie większej niż 40 kW, przyłączone do sieci elektroenergetycznej

o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o łącznej mocy zainstalowanej

cieplnej nie większej niż 120 kW;

20c) mała instalacja – odnawialne źródło energii, o łącznej mocy zainstalowanej

elektrycznej większej niż 40 kW i nie większej niż 200 kW przyłączone do

sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub

o łącznej mocy

 

 

b) w ust. 8 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

3) za przyłączenie źródeł współpracujących z siecią oraz sieci przedsiębiorstw

energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych

lub energii pobiera się opłatę ustaloną na podstawie rzeczywistych nakładów

poniesionych na realizację przyłączenia, z wyłączeniem:

a) odnawialnych źródeł energii o mocy elektrycznej zainstalowanej nie

wyższej niż 5 MW oraz jednostek kogeneracji o mocy elektrycznej zainstalowanej

poniżej 1 MW, za których przyłączenie pobiera się połowę

opłaty ustalonej na podstawie rzeczywistych nakładów,

b) mikroinstalacji, za której przyłączenie do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej

nie pobiera się opłaty.”,

 

8d6. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 8d4, podmiot ubiegający się o przyłączenie

mikroinstalacji do sieci dystrybucyjnej jest obowiązany dołączyć

oświadczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za

złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6

czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.11))

oświadczam, że posiadam tytuł prawny do nieruchomości na której jest planowana

inwestycja oraz do mikroinstalacji określonej w zgłoszeniu.”. Klauzula

ta zastępuję pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie

fałszywych zeznań.

8d7. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się dystrybucją energii elektrycznej

potwierdza złożenie zgłoszenia, odnotowując datę jego złożenia.

8d8. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją

energii elektrycznej jest obowiązane określić w warunkach przyłączenia

przewidywany harmonogram przyłączania odnawialnego źródła energii,

uwzględniający poszczególne etapy rozbudowy sieci, a także zestawienie

planowanych prac.

8d9. Przyłączane mikroinstalacje muszą spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne

określone w art. 7a ust. 1. Szczegółowe warunki przyłączenia,

wymagania techniczne oraz warunki współpracy mikroinstalacji z systemem

elektroenergetycznym określają przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 3.”,

e) ust. 9 otrzymuje brzmienie:

9. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne odmówi przyłączenia do

sieci z powodu braku warunków ekonomicznych, o których mowa w ust. 1,

za przyłączenie do sieci przedsiębiorstwo to może ustalić opłatę w wysokości

uzgodnionej z podmiotem ubiegającym się o przyłączenie do sieci w umowie

o przyłączenie do sieci; przepisów ust. 8 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a nie stosuje

się.”;

 

 

Rozdział 2a

Gwarancje pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej

w odnawialnym źródle energii

Art. 11g. 1. Gwarancja pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnym

źródle energii, zwana dalej „gwarancją pochodzenia”, jest dokumentem

stanowiącym potwierdzenie odbiorcy końcowemu, że określona

w tym dokumencie ilość wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej lub

sieci przesyłowej energii elektrycznej została wytworzona w odnawialnych

źródłach energii.

2. Z gwarancji pochodzenia nie wynikają prawa majątkowe.

3. Przekazanie gwarancji pochodzenia następuje niezależnie od przeniesienia

praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia.

Art. 11h. 1. Gwarancję pochodzenia wydaje się na pisemny wniosek wytwórcy

energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii, zwany

dalej „wnioskiem o wydanie gwarancji pochodzenia”.

2. Wniosek o wydanie gwarancji pochodzenia składa się do operatora systemu

dystrybucyjnego elektroenergetycznego lub operatora systemu

przesyłowego elektroenergetycznego, na którego obszarze działania

zostało przyłączone odnawialne źródło energii, w terminie 7 dni od

dnia zakończenia wytworzenia danej ilości energii elektrycznej objętej

wnioskiem.

3. Wniosek o wydanie gwarancji pochodzenia zawiera:

1) oznaczenie wytwórcy energii elektrycznej, o którym mowa w ust.

1;

2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy odnawialnego źródła energii,

w którym została wytworzona energia elektryczna w odnawialnym

źródle energii;

3) dane dotyczące ilości wytworzonej energii elektrycznej w odnawialnych

źródłach energii;

4) określenie okresu, w którym energia elektryczna w odnawialnych

źródłach energii została wytworzona, ze wskazaniem daty rozpoczęcia

i zakończenia wytwarzania tej energii;

5) wskazanie czy odnawialne źródło energii określone we wniosku

korzystało z mechanizmów i instrumentów wspierających wytwarzanie

energii elektrycznej w instalacjach odnawialnego źródła

energii;

6) wskazanie daty wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej

w odnawialnym źródle energii.

4. Do wydawania gwarancji pochodzenia oraz innych dokumentów potwierdzających

wydanie gwarancji pochodzenia stosuje się odpowiednio

przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania

administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) o wydawaniu zaświadczeń.

29

5. Gwarancje pochodzenia oraz inne dokumenty potwierdzające wydanie

gwarancji pochodzenia wydaje się w terminie 30 dni od dnia przekazania

wniosku, o którym mowa w ust. 1, Prezesowi Urzędu Regulacji

Energetyki.

6. Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego albo operator

systemu przesyłowego elektroenergetycznego dokonuje weryfikacji

danych zawartych we wniosku o wydanie gwarancji pochodzenia i w

terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, przekazuje ten wniosek Prezesowi

Urzędu Regulacji Energetyki, wraz z potwierdzeniem ilości

wytworzonej energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii,

ustalonej na podstawie wskazań układu pomiarowo – rozliczeniowego.

Art. 11i. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydaje gwarancję pochodzenia w

terminie 30 dni od dnia przekazania przez operatora systemu dystrybucyjnego

elektroenergetycznego lub operatora systemu przesyłowego

elektroenergetycznego wniosku o wydanie gwarancji pochodzenia.

2. Gwarancja pochodzenia jest wydawana na okres 12 miesięcy od dnia

zakończenia wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach

energii objętej wnioskiem o wydanie gwarancji pochodzenia.

3. Po upływie okresu określonego w ust. 2 gwarancja pochodzenia wygasa

i podlega wykreśleniu z rejestru gwarancji pochodzenia, o którym

mowa w art. 11l ust. 1.

4. Gwarancja pochodzenia jest oznaczona indywidualnym numerem, zawiera

dane określone w art. 11h ust. 3 oraz wskazuje datę jej ważności.

5. Gwarancje pochodzenia tracą ważność z mocy prawa z chwilą ich

przekazania odbiorcy końcowemu.

6. Gwarancję pochodzenia wydaje się za wytworzoną energię elektryczną

z dokładnością do 1 MWh.

7. Gwarancję pochodzenia wydaje się w formie elektronicznej.

Art. 11j. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmawia wydania gwarancji pochodzenia

jeżeli wniosek o wydanie gwarancji pochodzenia, został złożony

operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego lub

operatorowi systemu przesyłowego elektroenergetycznego po upływie

terminu, o którym mowa w art. 11h ust. 2.

2. Odmowa wydania gwarancji pochodzenia następuje w drodze postanowienia,

na które służy zażalenie.

Art. 11k. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na pisemny wniosek podmiotu,

uznaje gwarancje pochodzenia wydane w innym państwie członkowskim

Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie

członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu

(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może odmówić uznania gwarancji

pochodzenia, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy wystąpią uzasadnione

wątpliwości co do jej autentyczności lub wiarygodności.

3. Odmowa uznania gwarancji pochodzenia, o której mowa w ust. 2, następuje

w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

4. O przyczynie odmowy uznania gwarancji pochodzenia, o której mowa

w ust. 2, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki niezwłocznie informuje

Komisję Europejską, podając przyczynę odmowy.

30

5. Gwarancja pochodzenia, o której mowa w ust. 1, jest ważna przez

okres 12 miesięcy od dnia zakończenia wytwarzania energii elektrycznej

na którą została wydana.

Art. 11l. 1. Rejestr gwarancji pochodzenia prowadzi podmiot prowadzący:

1) giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października

2000 r. o giełdach towarowych lub

2) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu

ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami

finansowymi

organizujący obrót gwarancjami pochodzenia.

2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany prowadzić rejestr

gwarancji pochodzenia w sposób zapewniający identyfikację:

1) wytwórców, którym wydano gwarancję pochodzenia;

2) podmiotów, których gwarancje pochodzenia wydane w innym

państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej

lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia

o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze

Gospodarczym, zostały uznane przez Prezesa Urzędu Regulacji

Energetyki;

3) przysługujących gwarancji pochodzenia oraz odpowiadającej im

ilości energii elektrycznej.

3. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje informacje o wydanych

oraz uznanych gwarancjach pochodzenia podmiotowi, o którym

mowa w ust. 1.

4. Wytwórca oraz podmiot posiadający konto w rejestrze gwarancji pochodzenia

są obowiązani poinformować Prezesa Urzędu Regulacji

Energetyki oraz podmiot, o którym mowa w ust. 1, o przekazaniu gwarancji

pochodzenia odbiorcy końcowemu w terminie 7 dni od dnia jej

przekazania.

5. Informacja, o której mowa w ust. 4, podlega wpisowi do rejestru gwarancji

pochodzenia.

6. Przeniesienie gwarancji pochodzenia następuje z chwilą dokonania odpowiedniego

wpisu w rejestrze gwarancji pochodzenia.

7. Wpis do rejestru gwarancji pochodzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz

zmiany dokonane w tym rejestrze podlegają opłacie w wysokości odzwierciedlającej

koszty prowadzenia tego rejestru.

8. Wytwórcę energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach

energii o łącznej mocy elektrycznej nieprzekraczającej 5 MW zwalnia

się z:

1) opłat, o których mowa w ust. 7;

2) opłaty skarbowej za wydanie gwarancji pochodzenia.

9. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany wydać podmiotowi

posiadającemu konto w rejestrze gwarancji pochodzenia dokument potwierdzający

przysługujące temu podmiotowi gwarancje pochodzenia

w celu potwierdzenia odbiorcy końcowemu, że określona w tym dokumencie

ilość energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej

lub do sieci przesyłowej została wytworzona w odnawialnym

źródle energii.”

Rozdział 3a

Krajowy plan działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych oraz monitorowanie

rynku energii elektrycznej, ciepła dostarczanego lub odbieranego z odnawialnego źródła

energii, biogazu rolniczego, a także rynku biokomponentów, paliw ciekłych i biopaliw

ciekłych stosowanych w transporcie

Art. 20a. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, stosując obiektywne i przejrzyste

zasady oraz uwzględniając politykę energetyczną państwa, opracowuje

projekt krajowego planu działania w zakresie energii ze źródeł

odnawialnych do roku 2020, zwany dalej „krajowym planem działania”.

2. Krajowy plan działania określa w szczególności:

1) krajowy cel w zakresie udziału energii i paliw pozyskiwanych ze

źródeł odnawialnych, zużywanych w energetyce oraz w transporcie;

2) cele pośrednie, obejmujące dwuletnie okresy, określające model i

sposób dojścia do krajowego celu wskazanego w pkt 1;

3) wpływ środków polityki efektywności energetycznej na końcowe

zużycie energii brutto oraz działania jakie należy podjąć do osiągnięcia

krajowego celu wskazanego w pkt 1;

4) końcowe zużycie energii brutto pozyskiwanej ze źródeł odnawialnych,

w tym w energetyce oraz w transporcie;

5) działania jakie powinny zostać podjęte do osiągnięcia celów pośrednich,

niezbędne w poszczególnych latach aż do osiągnięcia

krajowego celu wskazanego w pkt 1, w zakresie:

a) współpracy między jednostkami samorządu terytorialnego a

organami administracji rządowej,

36

b) współpracy międzynarodowej dotyczącej pozyskiwania energii

i paliw ze źródeł odnawialnych oraz projektów energetycznych,

c) krajowej strategii rozwoju zasobów biomasy, w tym rozwoju

jej nowych zasobów.

3. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki,

w drodze uchwały, przyjmuje krajowy plan działania.

4. Przyjęty przez Radę Ministrów krajowy plan działania minister właściwy

do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej.

5. W przypadku:

1) gdy udział energii i paliw pozyskanych ze źródeł odnawialnych,

określony w krajowym planie działania, obniży się poniżej orientacyjnego

kursu w okresie dwuletnim, bezpośrednio poprzedzającym

okres określony w krajowym planie działania albo

2) wydania zalecenia przez Komisję Europejską

minister właściwy do spraw gospodarki opracowuje i przekazuje

Komisji Europejskiej aktualizację krajowego planu działania.

6. Do aktualizacji krajowego planu działania przepisy ust. 2–4 stosuje się

odpowiednio.

Art. 20b. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki monitoruje realizację celu

krajowego wskazanego w art. 20a ust. 2 pkt 1, w szczególności na podstawie

danych przekazanych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

oraz wyników badań statystycznych prowadzonych zgodnie z programem

badań statystycznych statystyki publicznej w rozumieniu art. 2

pkt 7 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U.

z 2012 r. poz. 591 oraz z 2013 poz. 2).

2. Minister właściwy do spraw gospodarki, co dwa lata, sporządza i

przedstawia Radzie Ministrów sprawozdanie zawierające wyniki monitorowania

realizacji celu krajowego, wraz ze wskazaniem postępu w

promowaniu wykorzystania energii i paliw ze źródeł odnawialnych.

3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, zawiera informacje dotyczące

w szczególności:

1) udziału energii i paliw ze źródeł odnawialnych, zużywanych w

energetyce i w transporcie, oraz możliwości dysponowania tymi

źródłami;

2) stanu infrastruktury technicznej odnawialnych źródeł energii;

3) wpływu środków polityki efektywności energetycznej na końcowe

zużycie energii brutto;

4) działań podejmowanych do realizacji celu krajowego, o którym

mowa w art. 20a ust. 2 pkt 1;

5) przewidywanego zapotrzebowania na energię i paliwa pozyskiwane

ze źródeł odnawialnych;

6) planowanych i będących w budowie odnawialnych źródeł energii;

7) postępu dokonanego w usprawnianiu procedur administracyjnych

oraz usuwaniu barier regulacyjnych i innych w rozwoju wykorzystania

energii i paliw pozyskanych ze źródeł odnawialnych.

37

4. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki,

przyjmuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, do dnia 30 listopada

roku, w którym sprawozdanie zostało sporządzone.

5. Przyjęte przez Radę Ministrów sprawozdanie, o którym mowa w ust.

2, minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej,

w terminie do dnia 31 grudnia roku, w którym sprawozdanie

zostało sporządzone.

Art. 20c. 1. Zadania związane z funkcjonowaniem rynku energii i paliw pozyskiwanych

ze źródeł odnawialnych zużywanych w energetyce i w

transporcie, wykonują minister właściwy do spraw gospodarki, minister

właściwy do spraw rozwoju wsi, minister właściwy do spraw rynków

rolnych, minister właściwy do spraw środowiska, Prezes Urzędu

Regulacji Energetyki oraz Prezes Głównego Urzędu Statystycznego,

zwany dalej „Prezesem GUS”.

2. Realizacja zadań określonych w ust. 3–8 ma na celu identyfikację kierunku

rozwoju odnawialnych źródeł energii, wypracowanie optymalnego

i zrównoważonego stopnia wykorzystania poszczególnych rodzajów

odnawialnych źródeł energii, zwiększanie bezpieczeństwa energetycznego,

ochronę środowiska oraz osiągnięcie celów wynikających z

przyjętych umów międzynarodowych.

3. Zadania ministra właściwego do spraw gospodarki w zakresie, o którym

mowa w ust. 1, obejmują:

1) określanie krajowych środków mających na celu rozwój wykorzystania

energii i paliw pozyskiwanych ze źródeł odnawialnych;

2) monitorowanie funkcjonowania instrumentów wspierających wytwarzanie

energii i paliw pozyskiwanych ze źródeł odnawialnych

oraz działań mających na celu ich wykorzystanie;

3) podejmowanie działań mających na celu usprawnienie procedur

administracyjnych związanych z prowadzeniem procesu inwestycyjnego

na rzecz pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych

oraz usuwanie innych barier mogących ograniczać wzrost pozyskiwania

energii ze źródeł odnawialnych;

4) monitorowanie funkcjonowania gwarancji pochodzenia;

5) opracowywanie analiz w zakresie zapotrzebowania na energię i paliwa

pozyskane ze źródeł odnawialnych oraz ich nadwyżek.

4. Zadania ministra właściwego do spraw rozwoju wsi w zakresie, o którym

mowa w ust. 1, obejmują:

1) promowanie wykorzystania biomasy pochodzenia rolniczego na

cele energetyczne z uwzględnieniem potrzeb produkcji żywności;

2) monitorowanie zmian powierzchni gruntów przeznaczanych pod

uprawy energetyczne.

5. Zadania ministra właściwego do spraw rynków rolnych w zakresie, o

którym mowa w ust. 1, obejmują monitorowanie ilości i rodzajów surowców

wykorzystanych do wytwarzania energii z biogazu rolniczego,

a także biokomponentów stosowanych w paliwach transportowych.

6. Zadania ministra właściwego do spraw środowiska w zakresie, o którym

mowa w ust. 1, obejmują opracowywanie analiz w zakresie określenia:

38

1) szacunkowego wpływu wytwarzania biokomponentów i biopłynów

na zasoby wodne oraz na jakość wody i gleby;

2) szacunkowej wartości ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w

związku z pozyskaniem energii i paliw ze źródeł odnawialnych.

7. Zadania Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w zakresie, o którym

mowa w ust. 1, obejmują:

1) przekazywanie informacji dotyczących odnawialnych źródeł energii,

o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 19, stosownie do zakresu

zadań Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki;

2) monitorowanie wykonania obowiązku, przez przedsiębiorstwa

energetyczne, w zapewnieniu pierwszeństwa w przesyłaniu lub

dystrybucji energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach

energii.

8. Zadania Prezesa GUS w zakresie, o którym mowa w ust. 1, obejmują

prowadzenie stałej statystyki dotyczącej udziału energii ze źródeł odnawialnych

w końcowym zużyciu energii brutto, w podziale na sektory

elektroenergetyki, ciepłownictwa i chłodnictwa oraz transportu.

9. Zgromadzone w trakcie realizacji zadań, o których mowa w ust. 3–8,

informacje z postępu w promowaniu wykorzystania energii i paliw ze

źródeł odnawialnych, minister właściwy do spraw gospodarki, minister

właściwy do spraw rozwoju wsi, minister właściwy do spraw rynków

rolnych, minister właściwy do spraw środowiska, Prezes Urzędu Regulacji

Energetyki oraz Prezes GUS, udostępniają w Biuletynie Informacji

Publicznej.

Art. 20d. 1. Udział energii ze źródeł odnawialnych oblicza się jako iloraz wartości

końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych oraz wartości

końcowego zużycia energii brutto ze wszystkich źródeł, wyrażony

w procentach.

2. Metodologię i definicje stosowane przy wyliczaniu udziału energii ze

źródeł odnawialnych określa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego

i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie

statystyki energii (Dz. U. L 304 z 14.11.2008, str. 1).

Art. 20e. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,

sposób obliczania:

1) końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych,

uwzględniając sumę końcowego zużycia energii:

a) elektrycznej brutto ze źródeł odnawialnych,

b) brutto ze źródeł odnawialnych w ciepłownictwie i chłodnictwie

oraz

c) ze źródeł odnawialnych w transporcie,

2) znormalizowanej ilości energii elektrycznej wytworzonej w elektrowniach

wodnych lub w farmach wiatrowych,

3) rzeczywistej ilości ciepła wytworzonego z energii aerotermalnej,

geotermalnej lub hydrotermalnej przez pompy ciepła

biorąc pod uwagę rodzaj działalności gospodarczej, możliwości techniczne

i organizacyjne w zakresie wytwarzania energii w odnawialnych

źródłach energii.

39

Art. 20f. Przez energię ze źródeł odnawialnych, o której mowa w niniejszym rozdziale,

rozumie się energię wiatru, energię promieniowania słonecznego,

energię aerotermalną, geotermalną, hydrotermalną, energię fal,

prądów i pływów morskich, energię spadku rzek oraz energię pozyskiwaną

z biomasy, biogazu pochodzącego ze składowisk odpadów, a

także biogazu powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania

ścieków albo rozkładu składowanych szczątków roślinnych i zwierzęcych.

 

Uzasadnienie zmian w małym Trójpaku.

 

Na potrzeby implementacji dyrektywy 2009/28/WE w art. 3 projektu ustawy wprowadza się nowe pojęcia ustawowe, są to: mikroinstalacji, gwarancja pochodzenia.

Projekt ustawy wprowadza znaczne ułatwienia w zakresie przyłączania mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii do sieci. Mikroinstalacje zostały m.in. zwolnione z obowiązku wnoszenia opłaty za przyłączenie do sieci, co oczywiście pociąga za sobą zwolnienie
z obowiązku wnoszenia zaliczki na poczet opłaty za przyłączenie do sieci. Ze względu na brak wpływu przyłączenia mikroinstalacji na gospodarkę przestrzenną gminy, podmiot składający wniosek o przyłączenie moikroinstalacji do sieci został również zwolniony z obowiązku dołączania do wniosku dokumentów potwierdzających dopuszczalność lokalizacji danego źródła na terenie objętym planowaną inwestycją.

Dodaje się przepisy dotyczące gwarancji pochodzenia, w tym prowadzenia ich rejestru oraz umarzania przez Prezesa URE. System gwarancji pochodzenia będzie stanowił informację dla odbiorcy końcowego jaka ilość energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii jest do niego dostarczana.

W art. 20a – 20f projektu ustawy ustanowiono obowiązek opracowania krajowego planu działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, który wskazuje krajowe cele w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych zużywanej w sektorze transportowym, sektorze energii elektrycznej, sektorze ogrzewania i chłodzenia w 2020 r., uwzględniając wpływ innych środków polityki efektywności energetycznej na końcowe zużycie energii oraz odpowiednie środki, które należy podjąć dla osiągnięcia krajowych celów ogólnych, w tym współpracę między organami władzy lokalnej, regionalnej i krajowej, zaplanowane transfery statystyczne lub wspólne projekty, krajowe strategie ukierunkowane na rozwój istniejących zasobów biomasy i zmobilizowanie nowych zasobów biomasy do różnych zastosowań.

W ustawie przyjęto, iż w przypadku wydania przez Komisję Europejską zaleceń dotyczących krajowego planu działania, lub gdy udział energii z odnawialnych źródeł energii spadnie poniżej orientacyjnego kursu w bezpośrednio poprzedzającym okresie dwuletnim, minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej zmieniony krajowy plan działania, określając przy tym odpowiednie i proporcjonalne środki zapewniające powrót do orientacyjnego kursu wyznaczonego w krajowym planie działania.

 

Organem odpowiedzialnym za przygotowanie krajowego planu działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych będzie minister do spraw gospodarki. Krajowy plan działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych został już przez ministra właściwego do spraw gospodarki przygotowany i przekazany Komisji Europejskiej.

 

Przyjęto również zasadę, iż w terminie do 31 grudnia 2011 r. minister właściwy do spraw gospodarki złożył do Komisji Europejskiej sprawozdanie dotyczące postępu
w promowaniu i wykorzystaniu energii z odnawialnych źródeł energii. Sprawozdanie takie składał będzie minister właściwy do spraw gospodarki Komisji Europejskiej co dwa lata w
terminie do dnia 31 grudnia.

Określono także obowiązki ministra właściwego do spraw gospodarki w zakresie monitorowania realizacji krajowego celu w zakresie udziału energii i paliw wytworzonych
z odnawialnych źródeł energii.

Dodany rozdział 3b, określa warunki i tryb akredytowania szkoleń oraz certyfikatów instalatora mikroinstalacji lecz nie tworzy co do zasady nowego zawodu regulowanego,
a stwarza jedynie możliwość uzyskania dodatkowych kwalifikacji przez osoby funkcjonujące na rynku zawodowym. W tym znaczeniu projekt wpisuje się w zamierzania deregulacyjne
w zakresie profesji i zawodów.

Obowiązek stworzenia systemu certyfikacji lub równoważnych systemów kwalifikowania instalatorów małych kotłów i pieców na biomasę, systemów fotowoltaicznych i systemów ciepła słonecznego, płytkich systemów geotermalnych oraz pomp ciepła wynika z przepisu art. 14 ust. 3 dyrektywy 2009/28/WE. Obecnie w polskim systemie prawnym nie występuje odrębna procedura certyfikowania instalatorów ww. urządzeń i systemów. Obowiązująca procedura potwierdzania kwalifikacji osób zajmujących się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe, jest określona w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828, z późn zm.). Pod pojęciem eksploatacji w rozporządzeniu rozumie się prace w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu i kontrolno-pomiarowym. Rodzaje urządzeń, instalacji i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji, wymienione są w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia. Wykaz ten nie uwzględnia wszystkich urządzeń i instalacji, o których mowa w art. 14 ust. 3 dyrektywy 2009/28/WE. Ponadto, obowiązujący system kwalifikowania nie odpowiada kryteriom określonym w załączniku IV ww. dyrektywy.

W związku z powyższym konieczne jest wprowadzenie procedur zgodnych z dyrektywą 2009/28/WE.

System certyfikacji instalatorów należy powiązać z kompleksowym uregulowaniem kwestii dotyczących instalatorów mikroinstalacji.

Projekt regulacji zakłada, iż instalatorem mikroinstalacji, zwanym dalej „instalatorem”, będzie mogła być osoba, która posiada ważny certyfikat instalatora mikroinstalacji, odpowiednio w zakresie wykonywania mikroinstalacji.

Zgodnie z projektem ustawy do zadań instalatora należy w szczególności wykonywanie następujących mikroinstalacji:

  1. fotowoltaicznych;

  2. małych kotłów i pieców na biomasę;

  3. kolektorów słonecznych;

  4. pomp ciepła i płytkich systemów geotermalnych;

Certyfikat instalatora mikroinstalacji będzie wydawany, w drodze decyzji administracyjnej, przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego, na okres 5 lat, licząc od dnia złożenia przez kandydata na instalatora mikroinstalacji egzaminu z wynikiem pozytywnym.

Prezes Urzędu Dozoru Technicznego będzie organem właściwym w zakresie certyfikowania instalatorów mikroinstalacji, a także właściwym w zakresie zawieszania, przywracania i cofania certyfikatu. Podyktowane to będzie dbałością o dobro chronione, jakim jest zdrowie i życie osób, którym certyfikowany instalator wykonywał instalowanie mikroinstalacji.

Opłaty za egzamin i za wydanie wtórnika certyfikatu wnoszone przez kandydatów na certyfikowanych instalatorów stanowić będą przychód Urzędu Dozoru Technicznego przeznaczony na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem egzaminu, w tym także za wynagrodzenia komisji egzaminacyjnej oraz wydawanie certyfikatów, ich przedłużanie i wydawanie ich wtórników tych certyfikatów, a także za prowadzenie rejestru certyfikowanych instalatorów mikroinstalacji.

Ustawa zakłada, iż certyfikat będzie wydawany, w drodze decyzji administracyjnej, na okres pięciu lat, a po tym okresie będzie zawieszany, aż do czasu odbycia szkoleń uzupełniających.

Dokumentacja dotycząca przebiegu egzaminu i wydanych certyfikatów, ich przedłużania oraz wydawania ich wtórników będzie przechowywana przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego przez okres 10 lat.

Ustawa zakłada także prowadzenie rejestru instalatorów przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego.

W ustawie określono również opłaty, które zobowiązany będzie ponieść instalator lub kandydat do nabycia kwalifikacji instalatora z tytułu ciążących m.in. na Prezesie UDT obowiązków. Opłaty będą skalkulowane na poziomie minimalnym, zapewniającym jednakże pokrycie kosztów funkcjonowania systemy certyfikacji instalatorów.

Zgodnie z przepisami ustawy do dnia 31 grudnia 2015 r. za równorzędne z uzyskaniem certyfikatu uznaje się ukończenie co najmniej dwusemestralnych studiów podyplomowych, o profilu pozwalającym na instalowanie mikroinstalacji.

Zakłada się, iż zaproponowany system certyfikacji instalatorów mikroinstalacji, który dodatkowo nie jest zbyt restrykcyjny, wpłynie dodatkowo na ochronę dóbr o charakterze nadrzędnym, a mianowicie zdrowia i życia tych, którzy zdecydują się na wytwarzanie energii w mikroinstalacji. Zakłada się, iż w głównej mierze będą to prosumenci.

Share On Facebook
Share On Twitter
Share On Linkedin

Add a Comment